1. «Ο ΗΧΟΣ ΤΟΥ ΟΠΛΟΥ»
της ΛΟΥΛΑ ΑΝΑΓΝΩΣΤΑΚΗ
ΔΡΑΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΝΑΛΟΓΙΟ
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθετική Επιμέλεια - Προσαρμογή κειμένου : Τζώρτζογλου Στρατος
Σκηνικά - Κοστούμια: Στρεπκος Δημήτρης
Βίντεο Αρτ: Σπαρταλης Αγγελος
Φωτογραφίες: Κατοποδης Σπύρος
Video : Γκαζανης Γιώργος
Make up: Μωρου Ηλεκτρα
Παραγωγή :ΣΚΗΝΗ ΖΩΗΣ του Στρατού Τζώρτζογλου
Υπό την ευγενική χορηγία του Νίκου Λούρου και του Θεάτρου KOTES X-Booze
Χορηγός Έπικοινωνιας ATHINA 9,84
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ : 24,25,26,27,28,29 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ: KOTES X-BOOZE
ΩΡΕΣ: 21.30-23.30
ΚΟΣΤΟΣ ΕΙΣΟΔΟΥ : 10 ευρώ
Κολοκοτρωνη 57 Σταθμός Μοναστηράκι
Αθήνα Τ.Κ 105 60,Ελλάδα.
+30 211 4053 733
kotes.political.party@gmail.com
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 697 3035299
ΔΙΑΝΟΜΗ
ΤΖΩΡΤΖΟΓΛΟΥ ΣΤΡΑΤΟΣ : Μιχάλης
ΜΟΥΡΟΥΖΗ ΝΑΝΤΙΑ: Κατια
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ ΑΡΙΕΛ : Μαρίκα
ΚΑΛΗΩΡΑΣ ΘΑΝΟΣ : Ηλίας
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΓΚΥ: Φανή
ΚΑΡΑΚΩΣΤΑ ΧΡΙΣΤΙΝΝΑ:Τζοαννα
ΜΑΡΙΟΛΑ ΣΟΦΙΑ: Τυπισσα Γκάγκστερ
& η ΜΑΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΖΑΒΑΡΑ: Αλίκη
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ : 24,25,26,27,28,29 ΙΟΥΝΙΟΥ
ΘΕΑΤΡΟ: KOTES X-BOOZE
ΩΡΕΣ: 18.30-20.30
ΚΟΣΤΟΣ ΕΙΣΟΔΟΥ : ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΕΙΣΟΔΟΣ
Κολοκοτρωνη 57 Σταθμός Μοναστηράκι
Αθήνα Τ.Κ 105 60,Ελλάδα.
+30 211 4053 733
kotes.political.party@gmail.com
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 697 3035299
ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ : 24,25,26,27,28,29 ΙΟΥΝΙΟΥ
18.30-20.30 : ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ
ΔΙΑΝΟΜΗ
ΠΟΛΥΖΟΥ ΦΩΤΕΙΝΗ : Κατια
ΚΟΝΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛ: Μιχαλης
ΠΕΡΡΟΣ ΦΩΤΗΣ: Μιχάλης
ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟΥ ΠΕΓΚΥ: Φανή
ΧΑΤΖΗΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ : Τζοαννα
ΣΑΑΤΣΑΚΗ ΜΑΡΙΑ : Μαρίκα
ΜΩΡΟΥ ΗΛΕΚΤΡΑ : Μαρίκα
ΜΕΛΛΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ : Ηλίας
ΜΑΡΙΟΛΑ ΣΟΦΙΑ: Τυπισσα Γκάγκστερ
& η ΜΑΡΙΑ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΤΖΑΒΑΡΑ: Αλίκη
Ένα από τα σημαντικότερα έργα της σύγχρονης ελληνικής δραματουργίας, το έργο της Λούλας Αναγνωστάκη Ο ήχος του όπλου, που αποτέλεσε το κύκνειο άσμα του κορυφαίου Έλληνα σκηνοθέτη Κάρολου Κουν με την Ρένη Πιττακή στον ρόλο της Κάτιας και του πρωτοετή μαθητή της σχολής Καρολου Κουν Στρατου Τζώρτζογλου στο ρόλο του Μιχάλη ,τον οποίο το έγκριτο περιοδικό «Ταχυδρόμος» τον απεκάλεσε «Ο Τελευταίος Μαθητής του Κουν Φοράει την Φανέλα με το 9», λόγω του ότι ο Στρατος Τζώρτζογλου πήρε και τον ρόλο του Μπιλ Σερετη στην ταινία του Παντελή Βουλγαρη που τον είχε δει στο κύκνειο άσμα του Καρολου Κουν.
Σύγχρονο δράμα σε εννέα εικόνες, 1986 τρεις ανδρικοί και τρεις γυναικείοι ρόλοι.
Ο Μιχάλης, πρωτοετής φοιτητής της Βιομηχανικής Σχολής από την επαρχία, συζεί με τη Φανή, μια νεαρή εργαζόμενη κοπέλα. Ο Γιάννης, ο μικρός αδελφός της Φανής, μένει μόνος στην γκαρσονιέρα του Μιχάλη και μπλέκει σε μια μυστήρια υπόθεση με ένα παράνομο όπλο. Παραμονές των εκλογών του `85, έρχεται η Κάτια, η μητέρα του Μιχάλη για να ψηφίσει και μαθαίνει από την παλιά της φίλη και σπιτονοικοκυρά της Φανής, τη Μαρίκα, πως ο γιος της σκοπεύει να φύγει για την Αμερική, πως δεν έχει πατήσει στη Σχολή και πως η Φανή είναι έγκυος.
Στην προσπάθειά της να τα αντιμετωπίσει όλα αυτά, έρχεται σε σύγκρουση με τον Μιχάλη, ο οποίος, νιώθοντας εγκλωβισμένος συναισθηματικά, την απειλεί πως θα αυτοκτονήσει με το όπλο του Γιάννη. Η Κάτια στη θέα και μόνο του όπλου, πέφτει νεκρή.
Όλα θα συμβούν γρήγορα υπό την απειλή ενός όπλου που δεν θα εκπυρσοκροτήσει ποτέ, αλλά θα αλλάξει τη ζωή των ηρώων για πάντα.
Ένα έργο πάνω στο τεράστιο πρόβλημα του « απογαλακτισμός και κόψιμο του ομφάλιου λώρου».
Ειδικά για την Ελληνίδα μάνα που από την πολλή αγάπη πέφτει στο τραγικό λάθος να μην αφήνει τον γιο της να κόψει τον ομφάλιο λώρο και να απογαλακτιστεί. Η προσπάθεια του γιου να μεταμορφωθεί «από κάμπια σε πεταλούδα» για να μπορέσει να πετάξει ελεύθερος με τα δικά του φτερά και να μην μείνει «συναισθηματικά ανάπηρος» σε όλη την ζωή του ψάχνοντας απεγνωσμένα και «ζητιανεύοντας» συναισθηματικά υποκατάστατα της μάνας του σε όλες του τις σχέσεις ,ακόμα και στις επαγγελματικές . Η Φανή του έργου το λέει κάποια στιγμή στο Μιχάλη ότι έχει οιδιπόδειο σύμπλεγμα .
Το βασικό όμως δραματουργικό στοιχείο των χαρακτήρων στο συγκεκριμένο θεατρικό έργο είναι η έλλειψη επικοινωνίας, η μοναξιά στη σύγχρονη πόλη, η ανασφάλεια και το αίσθημα ματαιότητας, ενώ παρατηρούμε ότι η ανθρώπινη ψυχολογία συγκροτεί αυτοτελών θεματική για το συγκεκριμένο έργο. Αυτό που επιθυμούν οι ήρωες είναι αναγνώριση και επικοινωνία, ενώ όπως αναφέρει και η ίδια η συγγραφέας «τα πρόσωπα μου μοιάζουν να επιζητούν αδιάκοπα την επαφή μεταξύ τους, να φτάνουν με κάθε θυσία στην πιο καίρια και ουσιαστική επικοινωνία. Αλλά μαζί είναι σα να πνίγονται μέσα στις συναισθηματικές τους παγιδεύσεις, γεμάτα ενοχή και επιθετικότητα επιχειρούν να τις αποτινάξουν από πάνω τους, να φτάσουν σ’ ένα ιδεώδες συναισθηματικής και ηθικής ανεξαρτησίας, απελευθερώνοντας τη βούλησή τους. Αυτή ακριβώς είναι η αντίφασή τους. Αναζητώντας την επικοινωνία, ταυτόχρονα μοιάζουν να την υπονομεύουν, δεν την πιστεύουν, την αποποιούνται. Αυτή η αμφιθυμία τους συνιστά νομίζω και τη δραματικότητά τους»
Στον Ήχο του όπλου υπάρχουν έντονα τα θέματα της κληρονομικής κατάθλιψης, των ανύπαρκτων ερωτικών σχέσεων του παντρεμένου ζευγαριού καθώς και οι υστερικές αντιδράσεις των προσώπων. Έτσι και ο Μιχάλης, που ουσιαστικά βιώνει τη «μοίρα του ανεπιθύμητου παιδιού», που η μητέρα του χάρηκε όταν το ‘’ξεφορτώθηκε’’, δεν επιθυμεί να υπάρχει για κάποιον άλλον.
Μάλιστα, αφού έφυγε από την προστασία της μητέρας του, βρίσκεται δέσμιος δύο άλλων γυναικών, της κοπέλας του Φανής και της μεγαλύτερης φίλης της μητέρας του Μαρίκας με την οποία διατηρεί ερωτική σχέση. Ο ήρωας, που βλέπει τα πράγματα να συνωμοτούν απλά για να του αποσπάσουν την ελευθερία του, για να τον παγιδεύσουν, συμβολίζει ακριβώς τον άνθρωπο που βρίσκεται σε αδιέξοδο, που του φταίνε ταυτόχρονα όλα και τίποτα και θέλει να ξεφύγει από την οικογένεια και τους κοινωνικούς ρόλους (π.χ. σύζυγος, πατέρας) που του επιβάλλονται. Στο τέλος συντρίβεται, αφού ‘’σκοτώνει’’ τη μητέρα του χωρίς να το θέλει, μέσω του σοκ που της προκαλεί η απειλή του όπλου. Ενώ επιδιώκει σε όλο το έργο να είναι στην αφάνεια, να μην ασχολούνται με αυτόν και τη ζωή του, στο τέλος, σε μία συναισθηματική έξαρση γεμάτη απόγνωση, προσπαθώντας να πείσει τη μητέρα του να τον αφήσει να επιλέξει ο ίδιος τι θα κάνει στη ζωή του, ‘’διαλύει’’ τις ζωές όλων, με αυτόν ακριβώς τον ‘’σιωπηλό’’ ήχο που αποζητούσε από όλους. Αντίθετα από το πώς ξεκίνησε και τι επεδίωκε, μεταφέρεται ξανά στο κέντρο της προσοχής αφού άθελά του ‘’σκοτώνει’’ τη μητέρα του
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ
«Μανα….μανα….μανα…» οι τρεις αυτές φράσεις ηχούν ακόμα στα αυτιά μου που , λίγο πριν φύγει από την ζωή , ηρθαν από το στόμα του μεγάλου δασκάλου του Ελληνικού θεάτρου Καρολου Κουν , για να σημαδέψουν «ανεξίτηλα» την καρδιά μου και το χρέος μου απέναντι σε αυτή την ευλογία να είμαι ο τελευταίος μαθητής του Μεγάλου Καρολου Κουν .
Χρέος μου λοιπόν να εκφράσω τις σκέψεις μου και τον πύρινο πόθο της καρδιάς μου σε δύο πρόσωπα που σημάδεψαν και θα συνεχίσουν να με σημαδεύουν σε όλη την ζωή μου. Στον Καρολο Κουν και στην μάνα μου Ευτυχία που της αφιέρωσα και αφιερώνω όλο το έργο της ζωής μου σαν « κύκνειο άσμα ασμάτων» την αφοσίωση και την αμετακίνητη αγάπη μου στο φως ,στην αλήθεια ,στο όνειρο και σε αυτό που είπε κάποτε ο Κουν « Πρέπει να πιστεύουμε στα θαύματα για να γίνονται θαύματα» Είναι λοιπόν η ζωή μας μια ατελείωτη γεμάτη εκπλήξεις και προκλήσεις « αυλή των θαυμάτων» και είναι στο χέρι μας και μόνο στο χέρι μας , να τα αφήσουμε να « μαραθούν» ή να ανθίσουν και να κραυγάσουν την ευγνωμοσύνη τους στο Θεό για την άφατης ομορφιάς φευγαλέα «ευκαιρία»της στιγμής που λέγεται ΖΩΗ. Σε αυτά τα δύο πρόσωπα αφιερώνω αυτές μου τις σκέψεις που βράζουν στην καρδιά μου και θέλουν να τραγουδήσουν και να χορέψουν μέσα στον αέναο χορό της ύπαρξης μου σαν περιστρεφόμενος δερβίσης. Επιτρέπω στον εαυτό μου να γίνω για λίγο «ιερόσυλος» και να δώσω την δική μου «εξήγηση» για το θέμα του «απογαλακτισμου»από την μάνα και κατά συνέπεια από όλες τις εξαρτήσεις και τοξικές πεποιθήσεις που κουβαλούμε όλοι από προνηπιακή ηλικία και μας τυραννάνε σε όλη μας την ζωή όπως στον μύθο του Σίσυφου. «Η Πόλης θα σε ακολουθεί…» λεει ο μέγας ποιητης Καβαφης για να του απαντήσει ο άλλος μέγας ποιητής μας ο Ελυτης « Η αίγλη της νεότητας είναι ως ένα σημείο η αίγλη του σφάλματος. Ζηλιάρηδες γέροι που όλα σας τα έχετε προβλέψει δεν θα έρθει να λαλήσει ποτέ το αηδόνι της σωφροσύνης πάνω από τα κεφάλια σας! Μωρέ δεν θα ρθει , δεν θα ρθει»
Επιτρεψτε μου λοιπόν να δώσω κι εγώ μέσα από αυτή την «πειραγμένη» παράσταση το «δικό μου λάθος»
Συνοδοιπόροι σε αυτό το λάθος - οι μαθητές των εργαστηρίων μου ή Φωτεινή, η Κατερίνα, η Πεγκυ, η Κριστυ , η Ηλεκτρα, η Μαρία και ο Βασίλης - μαθητές όλοι τους όπως ήμουν κι εγώ «αιώνιος μαθητής» από τότε και που εύχομαι να είμαι μαθητής ακόμα και αφού « μεταμορφωθώ σε πεταλούδα» που θα πάει σε»άλλα σύμπαντα» και θα μεταμορφώνεται στους αιώνες ελπίζω σε κάτι όλο και πιο φωτεινό για να φτάσει κάποτε σε αυτό που σημειώνει ο Ιωαννησ Σιναιτης στην Κλίμακα του , ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΑΓΑΠΗ.
«Ποτέ μην εγκαταλείπεις τον εαυτό σου…»
«Ποτέ μην εγκαταλείπεις τους ανθρώπους που αγαπάς.»
«Ποτέ μην εγκαταλείπεις την ευτυχία, γιατί
Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΣΟΟΥ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ!»
2.ΒΡΟΧΗ ΤΑ ΒΕΛΗ του Μήνα Βιντιαδη
Θεατρικός Μονόλογος με τον Στρατο Τζώρτζογλου
Σκηνοθετική Επιμέλεια : Μηνας Βιντιαδης
Πρωτότυπη μουσική:Γιάννης Ζουγανέλης
Το νέο έργο του θεατρικού συγγραφέα Μηνά Βιντιάδη “Βροχή τα βέλη”, με πρωταγωνιστή τον ηθοποιό Στράτο Τζώρτζογλου, μια παράσταση με μουσική και τραγούδια του Γιάννη Ζουγανέλη, που θα κάνει πρεμιέρα στα μέσα Αυγούστου Πρόκειται για ένα κοινωνικό έργο που αναφέρεται στις σχέσεις των δύο φύλων, στους φόβους και τις αγωνίες του ανθρώπου και στη δύναμη της αισιοδοξίας, όπου το χιούμορ και το γέλιο, διαδέχονται τη συγκίνηση, σ’ ένα συνεχές παιχνίδι συναισθημάτων, όπως είναι η ζωή μας. Η παράσταση θα περιοδεύσει σε δήμους της Αττικής και της Περιφέρειας .
